ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႔တြင္းသို႔ ဆြမ္းခံ၀င္ရင္းၿဖင့္ ၿမိဳပ၀င္ေပါက္နားတြင္ မစင္ကို စားေနေသာ ၀က္မေလးတစ္ေကာင္ကိုေတြ႔ရာမွ ထုိ၀က္မေလး၏ အတိတ္ဘ၀ကို အရွင္အာနႏၵာ၏ ေမးေလွ်ာက္ မႈေၾကာင့္ ဗုဒၶက – ထို၀က္မေလးသည္ အတိတ္ဘ၀က ကကုသန္ၿမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တုန္းက ဆြမ္းစားေ က်ာင္း အနီးမွာ ၾကက္မတစ္ေကာင္း ၿဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕တရားေဒသနာရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္သံေတြ ကို
နားေထာင္ခဲ့ရတဲ့ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ၾကက္မဘ၀ကေသတဲ့အခါ ဥဗၺရီ အမည္ရွိ
မင္းသမီးတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခဲ့၏။ တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ ေရအိမ္၀င္ရင္း
ပိုးေလာက္တို႔ကို ေတြ႔ၿမင္ရတဲ့အခါ ပိုေလာက္ဟူေသာ အမွတ္သညာကို အၿခခံထားၿပီး
သမထဘာ၀နာကိုပြားမ်ားလိုက္တာ ပထမစ်ာန္ကို ရသြားခဲ့သည္။ ထိုစ်ာန္ေၾကာင့္
ၿဗဟၼာဘံု သို႔ ေရာက္၏။ ထို ၿဗဟၼာဘံုမွ စုေတေသာအခါ လူအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္
ၿဖစ္ရ၏။ ထိုလူ႔ဘ၀မွေသေသာ္ ၀က္မေလး ဘ၀ၿဖစ္ရတာလို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာေၾကာင့္
အရွင္အာနႏၵာနဲ႔ ရဟန္းမ်ားစြာဟာ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် ၀ိနိပါတေဘးက
မလြတ္ပံုကိုေတြးၿပီး သံေ၀ဂ ၿဖစ္ၾကပါတယ္။
ဒ့ါေၾကာင့္ ေလာကီကုသုိလ္ဘယ္ေလာက္လုပ္လုပ္၊ သူ႔အရွိန္ကုန္ရင္ ၿပန္ၿပီးက်ရပါပဲ။ ေလာကီကုသိုလ္ေတြက မႈိင္းနဲ႔တူပါတယ္တဲ့။ ပုထုဇဥ္ေတြကေတာ့ မီးပံုးပ်ံနဲ႔တူပါတယ္တဲ့။ မီးပံုးပ်ံဟာ မိႈင္းအားေကာင္းသေလာက္ အေပၚကိုတက္ေနတာပါပဲ။မႈိင္းအားကုန္တာနဲ႔ ေအာက္ကို ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာက္ၿပန္ရတာပါတဲ့။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ ဥပမာေလးပါ။
၀ိဘင္း ပါဠိေတာ္ ၌လည္း
ဥကၡိတၱာ ပုညေတေဇန
ကာမရူပ ဂတိ ံဂတာ
ဘ၀ဂၢႏ ၱမၸိသမၸတၱာ
ပုနဂစ ၦႏိ ၱ ဒုဂၢတိ ံ။
ပုညေတေဇန – ဒါန သီလ သမာထ ဟု ၿပဳၾက ရွိန္ေစာ္ေကာင္းမႈ အာႏုေဘာ္သည္။
ဥကၡိတၱာ – ပင့္ေကာ္ေၿမွာက္ၾကြ၊ ေတာင့္တခ်ီငင္၊ ၿမွင့္တင္ ေသြးေဆာင္အပ္ကုန္သည္ၿဖစ္၍
ကာမရူပ ဂတိ ံဂတာ – လူ႔ၿပည္ နတ္ၿပည္ ၿဗဟာၼၿပည္သို႔၊ ကတုိက္ကရိုက္ႏွင့္ ေရာက္ဆိုက္လာၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္
ဘ၀ဂၢႏ ၱမၸိ – ဘံုထြဋ္ဘံုဖ်ား၊ အၿမင့္စားအေက်ာ္၊ ေန၀သညာနာသညာေခၚတဲ့ အရူပဘံုသို႔လည္း
မၸိသမၸတၱာ – သမာဓိေၿမာက္၊ စ်ာန္ဘံုေပါက္၍ သကၠာယဒိ႒ိမေသ၊ ကမာၻၾကီးရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ပင္ ေနရၿငားေသာ္လည္းပဲ
ပုန – အ၀ီစိေရာက္၊ ဒိုးယိုေပါက္၍၊ ေအာက္သို႔တုန္႔ၿပန္၊ တစ္ေခါက္တစ္ဖန္
ဒုဂၢတိ ံ – မေကာင္းသူတို႔လားရာ ပူဆာထန္ၿပင္း၊ မဆန္မၿငင္းႏိုင္တဲ့ ငရဲ၊ တိရစာၦန္၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကာယ္ အပါယ္ေလးဘံုသို႔
အာဂစ ၦႏိ ၱ – ငါ ငါဆိုတဲ့ တရားကဆြဲငင္သၿဖင့္ ကတိုက္ကရိုက္ႏွင့္ ေဇာက္ထိုးကၽြမ္းၿပန္၊ ခ်က္ၿခင္းမၾကာ၊ သက္ဆင္း၍လာၾကရေလကုန္၏။
ေလာကုတၱရာကုသိုလ္ကေတာ့ အခုရတာနဲ႔ အခုေကာင္းက်ိဳးေပးပါတယ္။ ေသာတာပတၱိမဂ္ကုသိုလ္ရတာနဲ႔ ဖိုလ္ဆိုတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးကို ခ်က္ခ်င္းခံစားရပါတယ္။ စကၠန္႔ေတာင္ မၿခားပါဘူး။ ေသာတာပတၱိမဂ္က အပါယ္ကို ဆဲြခ်တတ္တဲ့ ဒိ႒ိနဲ႔ ၀ိစိကိစာၦ ကို အၿမစ္ၿဖတ္ပယ္သတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေသာတာပတၱိမဂ္ ရၿပီးသူဟာ သံသရာတေလွ်ာက္မွာ ဘယ္ေတာ့မွအပါယ္မက်ေတာ့ပါဘူး။ နာမရူပ ပရိေစၦဒဉာဏ္နဲ႔ ပစၥယပရိဂၢဟ ဉာဏ္ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ရသြားတဲ့ စူဠေသာတာပန္ပုထုဇဥ္ ေရာက္သြားရင္ေတာင္ အပါယ္တံခါးပိတ္သားပါၿပီ။ ဂတိၿမဲသြားၿပီ လို႔ ၀ိသုဒၶိမဂ္မွာ ဖြင့္ၿပထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စူဠေသာတာပန္ပုထုဇဥ္ အဆင့္ေရာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင့္ပါ တယ္။
မ်က္ရည္မက်ခင္သိေစခ်င္ စာအုပ္မွ
အရွင္ဇ၀န (ေရႊျပည္သာ)
http://buddhismbeams.blogspot.com/2013/01/blog-post_1112.html